Ik merk dat als ik alleen maar over Photoshop ga bloggen, dat het uiteindelijk allemaal een beetje dezelfde verhalen gaan worden, dus vanaf nu ga ik verhalen uit de studio vertellen, voor een deel wat er achter de schermen gebeurt bij Jan&Olaf.
Afgelopen week was 1 van onze ‘vaste’ klanten in de studio voor het Peuter Portret Programma. Zijn eerste zoon was al bij ons geweest en de lijst hangt mooi bij de opa en oma van het kindje aan de muur. En nu was zoon nummer 2 aan de beurt! Ook deze lijst komt bij opa en oma aan de muur te hangen. Ik merk dat wanneer klanten regelmatig langskomen dat je toch een soort band met ze gaat opbouwen. Het leuke aan de Programma’s (Baby en Peuter) vind ik dan ook dat je eigenlijk een beetje mee kan kijken in de eerste jaren van een kind. Je ziet het kindje dan ook echt een beetje opgroeien. Met zo’n Peuter Portret Programma komt het kindje 5x naar de studio om gefotografeerd te worden en hier zit dan iedere keer 6 maanden tussen. Met de eerste foto is het kindje zo ongeveer 1,5 jaar.
Het is wel leuk om te zien hoe verschillend kinderen zijn, ik bedoel, er komen hier kinderen binnen die heel mondig zijn en lekker druk, maar ook kinderen die het liefst heel de tijd bij mama of papa zitten en het toch ook wel erg spannend vinden. Voor ons is het dan bij de laatste natuurlijk de uitdaging om het kindje te laten ontspannen en laten lachen.
Zo ook afgelopen woensdag. Toen hij binnenkwam was hij toch wel een beetje verlegen, maar toen zijn trein uit de tas werd gehaald ging hij lekker rustig zitten spelen. Dat is natuurlijk leuk om te zien, maar het liefst heb je toch een foto waarop hij leuk lacht, maar toen ik vroeg of hij een mooi kussen wilde uitzoeken om op te liggen/zitten krijg ik nee te horen, daar keek ik toch wel van op, want dat was nog niet gebeurd. Uiteindelijk na het overhalen van zijn vader hadden we toch een leuke uitgekozen en ging het al wat beter. Om het kindje nog meer te laten lachen had ik bedacht de bellenblaas maar erbij te pakken, omdat ik aan het fotograferen was, werd zijn vader aan het werk gezet om bellen te gaan blazen, dat werd gelijk een groot succes! Uiteindelijk hadden we nog een bellenblaas erbij gepakt voor opa en werd het één groot bellenfestijn in de studio! Dit vond ik zo een leuk gezicht, 3 generaties waarvan juist de oudste 2 bellen aan het blazen waren, dat ik stiekem een paar stapjes achteruit heb gezet om de gehele studio te fotograferen, waarbij je vader en opa bellen ziet blazen (zie de foto hieronder). Op zulke momenten denk ik vaak, ja, hier doe ik het voor!
Toen ik net begon met mijn blog te schrijven stond er een klant voor de deur om foto’s te gaan kijken. Tijdens het uitzoeken van hun foto’s kwam ik een hele leuke foto tegen, met een ontzettend gaaf idee! Dus die foto stuurde ik gelijk door naar Jan met de reactie erbij dat ik het ontzettend gaaf vind hoe hij dat heeft gedaan. Vervolgens krijg ik als antwoord terug dat het niet zijn idee was, maar het idee van het jongste meisje. Dus zo zie je dan maar weer dat de kleinste kinderen de grootste ideeën hebben! (zie de foto hieronder)
Iedere keer als ik weer een fotosessie in de studio heb gehad, ga ik helemaal vrolijk achter mijn computer zitten. Het is zo leuk om die kinderen zoveel plezier te zien hebben!